Kom Ons GaanVoorbeeld

Wat Hou Ons Aan Die Gang

Deur S. George Thomas

As kind was Agnes gefassineerd om van die lewens van sendelinge te hoor, en teen die tyd dat sy 12 jaar oud was, het sy geweet dat God haar roep om die liefde van Christus met mense in ander lande te gaan deel. Op 18-jarige ouderdom het Agnes haar huis in Masedonië verlaat om God se roeping as 'n sendeling na te streef, en sy het haar gesin nooit weer gesien nie. Vir die volgende 18 jaar het Agnes as onderwyseres in Kalkutta, Indië, gewerk. Gedurende daardie tyd is haar naam verander na Moeder Teresa, die beskermheilige van sendelinge.

Hoewel Moeder Teresa dit geniet het om onderrig te gee, was sy diep ontsteld oor al die lyding en armoede wat sy gesien het. Terwyl sy eendag op 'n trein gereis het, het God haar oortuig om haar posisie as onderwyseres prys te gee om Hom radikaal te dien deur haar lewe daaraan te wy om onder die armstes van die armes te werk. Alhoewel sy nie geld gehad het nie, het sy besluit om God te vertrou en 'n opelugskool te begin vir kinders wat in die krotbuurtes gewoon het. Die eerste paar maande was baie moeilik. Sonder enige inkomste is Moeder Teresa gedwing om te bedel vir kos en voorrade. Sy het uiterste eensaamheid en twyfel ervaar. Sy was talle kere in die versoeking om moed te verloor en terug te gaan na die geriewe van haar ou lewe. Tog het sy God meedoënloos vertrou en voortgegaan om die Sendelinge van Liefdadigheid te begin om te sorg vir diegene wat 'n las vir die samelewing was en deur almal vermy is — die hongeriges, die naaktes, die hawelose, die kreupeles, die blindes, die melaatse en almal wat nutteloos en liefdeloos gevoel het.

Toe Moeder Teresa op die ouderdom van 87 jaar gesterf het, het Sendelinge van Liefdadigheid meer as 4 000 lede in 123 lande gehad wat weeshuise, hospitale vir VIGS en melaatse pasiënte, sopkombuise en skole bedryf het, terwyl hulle na vlugtelinge, alkoholiste, armes, blindes, gestremdes, die hawelose asook slagoffers van rampe soos vloede, epidemies en hongersnood omgesien het. Moeder Teresa was net 'n kort, klein vroutjie van 41 kilogram, wat heeltemal toegewy was om Jesus te dien en alles laat vaar het om sy roeping te gehoorsaam. Sy het letterlik mense uit die rioolslote van Kalkutta opgehef, persoonlik hul wonde verpleeg en hulle in haar arms gehou terwyl hulle gesterf het. Daar is geen ander persoon wat in die vorige eeu meer vir humanitêre werk gedoen het as sy nie. Haar grootste motivering was om nooit net maatskaplike humanitêre werk te doen nie; haar hart was om Christus te aanbid in die kleinste en swakste van sy kinders en om siele na Hom te lei. Met 'n hart van deernis, uitgestrekte hande en 'n leefwyse wat Christus nagestreef het, het Moeder Teresa haar naaste liefgehad en die evangelie uitgeleef.

As jy na Moeder Teresa se lewe kyk, is dit al te maklik om haar te idealiseer en aan haar te dink as 'n hoogs geestelike "heilige." Die werklikheid is egter dat sy 'n alledaagse vrou was, nie anders as ons nie. Sy het gesukkel met dieselfde twyfel, vrese, onvermoë om duidelik te kan sien asook die pyn wat elkeen van ons ervaar. Sy het nie haar dae in meditasie deurgebring, afgesny en geïsoleer van die werklike lewe nie. Sy het 'n bewuste keuse gemaak om haar lot in te gooi by die armstes van die armes, hul karige dieet te deel, hul toiingrige klere te dra, hul melaatse sere te versorg en aan hulle troos te bied terwyl hulle ‘n pynlike dood gesterf het. Trouens, sy het onwrikbaar geweier om enigiemand om haar toe te laat om haar optrede te vergeestelik of selfs aandag op haar te vestig. Sy het gesê: "Jy hoef nie 'n heilige te wees om goed te doen nie. Jy het gewillige hande nodig, nie eens skoon nie." Moeder Teresa het na haarself verwys as niks meer nie as "'n klein potlood in die hand van God wat 'n liefdesbrief aan die wêreld skryf en stuur.”

'n Man, John Kavanaugh, het eenkeer vir Moeder Teresa gevra hoe hy die res van sy lewe moes deurbring. Toe sy hom vra wat sy vir hom kon doen, het John geantwoord: "Bid dat ek duidelikheid kry." Sy het ferm geantwoord: "Nee, ek gaan dit nie doen nie." John het geantwoord: "Maar dit lyk altyd asof jy die soort duidelikheid het waarna ek soek." Laggend het Moeder Teresa na John gekyk en geantwoord: “Ons klou vas aan duidelikheid, maar duidelikheid is die ding wat ons moet laat vaar. Ek het nog nooit duidelikheid gehad nie; Ek het nog altyd vertroue gehad. Ek bid dus dat jy op God sal vertrou.”

As Christus se liggaam op aarde is ons verplig om, soos Hy, uit te reik na diegene wat seer het en verlore gaan. Om Jesus se opdrag om "in die hele wêreld in te gaan en die evangelie te verkondig" te gehoorsaam, is nie altyd maklik nie. Daar is tydperke van droogheid, onsekerheid, pyn, vrees en twyfel. Selfs Jesus — die Seun van God — was nie vrygestel van pyn, swaarkry, verwerping en verraad gedurende sy 33 jaar op aarde nie. In Getsemane het Jesus desperaat by die Vader gepleit om sy naderende marteling en dood te ontkom. Uiteindelik het Jesus die besluit in God se hande gelaat en eenvoudig vertrou. Hy het die pyn van die kruis verduur sodat diegene wat in die duisternis verlore was, met die Vader versoen kon word. God het die ergste denkbare ding geneem wat ooit kon gebeur — die marteling en dood van sy onskuldige Seun — en dit in die uiteindelike oorwinning oor sonde en die dood verander.

Wanneer jy God se roeping om te gaan beantwoord, is daar tye wanneer dinge nie sin maak nie, tye wanneer God jou roep om dinge te doen wat jy regtig nie wil doen nie. Maar selfs wanneer die prentjie nie duidelik is nie, wanneer die pad vorentoe vaag is, is God altyd in beheer en besig om sy wil in ons en deur ons te bewerk. Hy het ons nooit belowe dat ons altyd sy weë sal verstaan nie, maar Hy belowe wel om altyd by ons te wees. Voordat Jesus na die kruis gegaan het, het hy hierdie ontnugterende verklaring aan sy dissipels gemaak: "In die wêreld sal julle dit moeilik hê." Maar die goeie nuus is dat Hy nie daar geëindig het nie. Hy het voortgegaan: "Maar hou moed: Ek het die wêreld klaar oorwin.”

Sodra ons gekies het om Jesus se opdrag om uit te gaan gehoorsaam, wat ons dan aan die gang hou, is vertroue — 'n onwrikbare vertroue in die liefde van God. Dit gaan alles oor vertroue. Ons sal nie altyd die groter prentjie verstaan nie. Ons mag dalk nie altyd die vrug van ons arbeid sien nie. Ons kan ons oor al die lyding in die wêreld kwel. Maar Jesus se woorde weerklink: Hou moed! Ek het die wêreld klaar oorwin! Om 'n gelowige te wees, beteken dat selfs wanneer jy nie kan sien nie, jy God steeds kan vertrou ... ongeag wat gebeur. Glo jy dat God goed is? Glo jy dat Hy in beheer is? Vertrou Hom vandag en weet dat Hy alles ten goede laat meewerk vir dié wat Hom liefhet, dié wat volgens sy besluit geroep is.

Memoriseer Vers

"Hiéraan weet ons wat ware liefde is: Jesus het sy lewe vir ons afgelê. Ons behoort ook ons lewens vir ons broers af te lê. Wie aardse besittings het en sy broer sien gebrek ly, maar geen gevoel vir hom het nie — hoe kan die liefde van God in hom wees? Liewe kinders, ons liefde moenie net woorde en lippetaal wees nie, maar moet met die daad bewys word, en dan in opregtheid" 1 Johannes 3:16–18.