Mavhesi emuBhaibheri Ane Mukurumbira kubva kuna Ioan 14

Pakurirana nevamwe

Yr wyf yn gadel i chwi dangnheddyf, fy nhangneddyf yr ydwyf yn ei rhoddi i chwi, nid fel y mae y byd yn rhoddi yr wyf fi yn rhoddi, na thralloder eich calon, ac nac ofned.

A’r Iesu a ddywedodd wrtho ef. Myfi yw y ffordd, a’r gwirionedd, a’r bywyd: nid yw neb yn dyfod at y Tad, ond trwof fi.

Na thralloder eich calon: yr ydych yn credu yn Nuw, credwch ynofi hefyd.

Eithr y diddanudd [sef] yr Yspryd glân, yr hwn a enfyn y Tâd yn fy enw i, hwnnw a ddysc i chwi bob peth, ac a eilw bob peth yn eich cof chwi, a’r a ddywedais i wrthych.

Y neb sydd a’m gorchymynnion i ganddo, ac yn eu cadw hwynt, efe yw’r hwn sydd yn fyng-haru i: a’r sawl sydd yn fyng-haru i a gerir gan fy Nhad i, a minne a’i caraf ef, ac a’m hegluraf fy hûn iddo ef.

A mi a weddiaf ar y Tad, ac efe a rydd i chwi ddiddanwr arall, i aros gyd â chwi yn dragywyddol: Yspryd y gwirionedd yr hwn ni ddichon y byd ei dderbyn, am nad yw yn ei weled, ac am nad yw yn ei adnabod ef. Ond chwi a’r hadwaenoch ef, o herwydd y mae yn aros gyd â chwi, ac ynoch y bydd efe

A pha beth bynnac a ofynnoch yn fy enw, hynny a wnaf, fel y gogonedder y Tad yn y Mab. Os gofynnwch ddim yn fy enw i, mi a’i gwnaf.

O cherwch fi, cedwch fyng-orchymynnion.

Yn nhŷ fy Nhad y mae llawer o drigfannau, a phe amgen mi a ddywedaswn i chwi, yr wyfi yn myned i baratoi lle i chwi.

A phan elwyf, a pharatoi lle i chwi, mi a ddeuaf eilwaith ac a’ch cymmeraf ataf fy hun: fel lle yr wyfi, y byddoch chwithau hefyd.

Dywedodd Thomas wrtho: ô Arglwydd, ni ŵyddom ni i ba le yr aei di, am hynny pa wedd y gallwn ni ŵybod y ffordd?